Wetlina to niewielka wieś w południowo-wschodniej Polsce, leżąca w województwie
podkarpackim. Nazwa miejscowości prawdopodobnie pochodzi od słowa „wetlyna”, czyli wierzba. Wetlina od pewnego czasu stała się idealnym miejscem wypadowym na turystyczne szlaki po Bieszczadach, dlatego też od kilku lat obserwuje się jej rozrost i spory ruch turystyczny. Zgodnie z dostępnymi źródłami miejscowość ta powstała w XVI wieku na prawie wołoskim, na początku XIX wieku zaczęła tam działać szkółka parafialna dzięki miejscowemu księdzu który uznał że 24 dzieci we wsi powinny pobierać już nauki. W latach 1847-1849 gdy nauczycielem był Grzegorz Syndorak klasy ukończyło w sumie 36 uczniów. Pod koniec XIX wieku wybudowano w Wetlinie również małą, jednopiętrową szkołę państwową w której dzieci uczyły się w jednej sali. Językiem nauczania był wówczas język ukraiński. W szkole aż do 1914 roku uczyło kilku nauczycieli, wśród nich byli: Władysław Traczyński, Maria Ziemiańska, Alojza Ustianowska, Dymitr Pelenski, Anastazja Lisowska i Dymytro Oleksyszak. Były lata, w których nie było nauczyciela – na przykład od 1894 do 1899 i w 1901 roku. W 1918 w miejscowości Zabrodzie zbudowano większą szkołę, gdyż dzieci w wieku szkolnym było już zdecydowanie za dużo jak na jedną szkołę, bo aż 69. Szkoła była drewniana, zbudowana z 4 sal, uczono w języku ukraińskim, krzewiono również ukraińską kulturę, śpiewano ukraińskie pieśni. W 1944 roku budynek szkoły spłonął gdyż Sowieci wrzucili tam granaty podejrzewając, że w szkole ukrywają się żołnierze niemieccy. Szkoła w Wetlinie wznowiła funkcjonowanie dopiero w 1958
roku.